Pazyryk Rugقدیمیترین فرش ایران به نام قالی پازیریک از روی محل کشف آن به روی ان گذاشته شده است است که در سال ۱۳۲۸ شمسی برابر با ۱۹۴۹ میلادی توسط سرگی رودنکو،باستانشناس روس در دره پازیریک در کنار اشیاء باستانی دیگری در در گور یخزدهٔ یکی از فرمانروایان سکایی کشف شد.
این فرش چهارگوش تقریبا مربع بوده و ابعاد آن ۱٫۹۸ در ۱٫۸۹ متر است. قالی پازیریک یک قالی پشمی با رنگهای زندهاست. نقشهایی که در آن دیده میشود شامل تصویر سوارکاران، آهوهای در حال چرا کردن و جانوران افسانهای با سر عقاب و بدن شیراست و حاشیهای گلدار دارد. سرگی رودنکو پس از بررسی ساختار فرش و نگارههای آن متوجه شباهت زیاد نقشمایههای این فرش با نقش برجستههای تخت جمشید شد. (اوپی، ص ۲۶، ۲۸) و بیشتر پژوهشگران این قالی را از دستبافتهای پارتها و یامادها میدانند. اما همچنان درباره تاریخچه حقیقی این فرش نظریههای متفاوتی ارائه شده است.
نتایج آزمایش رادیواکتیو قدمت گورهای دره پازیریک را تا سدههای پنجم و چهارم پیش از میلاد نشان دادهاست. دره پازیریک درهای کوچک در شمال کوهستان آلتایی {در جنوب سیبری مرکزی و در ۷۹ کیلومتری مرز مغولستان است}.